වෙහෙසකර ගමනක
නිමාව ආසන්න මොහොතක
ගිලන් ඇඳ මත වැතිරි
අනේකවිධි බැදිම් අතැර
අනිත්‍යය සිහිපත් කරමින්
කල්බැලු හෝරාවේ
හුස්ම පොද රැකදෙන්ට
මා වටකොට
කවුරු බැඳ සිටින
වෙද හෙද පෙල
දෙවිවරුය මනු ලොව
හැබැහින් මා දුටුව

වැහැරුනු මා දැන්
අත් නෑර පටලා
දැතින්ම අල්ලා
අසරණව බලාසිටි
මගේ පණ බඳු පුතු හට
ජිවිතය මේ යයි
කියාදුන්නෙමි
දුබල බව මැඩලා

දැස් අග කදුළු බිඳු
නොරැඳි එකදිගට
රූරා ඇද වැටේ
හිමිහිට පහලට
අත්නෑර තව ටිකක්
රැඳෙන්නකො මා සමග
මගේ තනිකම
මකාලන්නට
පාලුවත් සමඟින්

හැකිවේද සනසන්නට
ලපටිවූ ඔහුගෙ සිත
තිමිරියේ තිරපටින්
මදක් හෝ විවර කර…..