පන් සැට වසක් සපිරිණි මනමේ ඉපිද
මන රංජිත පෙමෙහි ඇත තවමත් සුවඳ
කලා කෙතක් වූ සරසවියේ නිබඳ
සරතැස නිවා අප සැනසූ තැන සබඳ

දුලා නෙතු පුලා එන කුමරිය පෙරට
දකිණු රිසි රසික කැළ මුළු දෙති අවට
විස්කම් පෑ සරාසඳ මහැදුරු නමට
තැබු තිලකයයි “වල” සරසවි දිණිතියට

වැසිදිය තෙමන හිරු රැස් දහරින් දවන
සරසවි බිමට ඔබ විය නිති සඳ කිරණ
පුහුදුන් සිතට නව නළු ගී රස පොවන
රඟහල ඔබයි එළිමහනේ රස මවන

“බලනුය දයා ඇසිනා” ............ මා දෙස ඉතිනා
මනමේ පෙර දසුන් යළි සිහියේ රුඳුනා
පෙරදා පිදු සෙනෙහස යළි පුද දෙවනා
දින ගනිමින් හිඳියි “වල” නුපුරුදු ලෙසිනා

නෙක තුරුලතා මල් වියනෙන් වැසුනාට
කොළ අතු වැටී රඟහල වේ පඬුපාට
විරසක පෙමක සෝ ළතැවුල් නිවුවාට
රඟහල සොවින්, පෙර සැළකිළි නෑ ඈට