හිමිහිට ඇඳෙන මුහුණේ රැළි පිරිමදිමි
එය මට කියන අන්දර මත සැරි සරමි
රසබර මතක කාටත් රහසින් විඳිමි
සුන්දර දවස් කෙතරම් තිබුනිද සිතමි

කළු පැහැ මකා අළුපැහැ මතුවෙනු දකිමි
රළු තැන් දරා හිනැහුණු බව සිහි කරමි
ඔළුවෙන් සිතා සතියෙන් ලෝකය දුටිමි
පහුකල දවස් මත හිඳ ජය පැන් පුරමි

රිදවුම් තැවුම් දුන් කැළැලින් නොම තැවෙමි
සිතුවම් ලෙසට ඇඳි සිත ගත එය දකිමි
පිළියම් රැඳුන හරි මග සොයමින් ගියෙමි
පැසසුම් නැතත් දිවියම සතුටින් විඳිමි

දරු දැරු ගතට හැඩ තල අහිමිව ගොසිනි
රණ හස වුවුද පොළවට පෙම්බැඳ ලෙසිනි
හෙට ලොව දිනන පැටවුන් මැද මව් රැජිණී
වෙමි මම සතුටු මල් හද තුළ නිති පිපුණි

දහසක් මතක මැද අමතක වුනත් යමක්
සහසක් කතා ළඟ සපිරුණු වෙනම රහක්
මොහොතක් වුවද නැත මා ගැන මටම දුකක්
වයසක් කියන්නේ පමණකි ඉලක්කමක්