රබර් තුරු සළු මුදන නවම් මස
අවර්ණය රැගෙන එන පුරුදු ලෙස
සුපර්ණක කුමරි මා ලැබූ දොස
අකර්මක රාම ඔබ සතොසින් ද?

සුපෙම් විල ගැඹර නොම දත් ම'හද
වදන් මී පොවා කළ උන්මාද
රැහැන් නිමැයූ මියුරු සංවාද
දෙසින් ම ය ඔබේ ඇරඹුම් නේද?

අනවතප් විල් දියෙහි රැළි අද ද
වැලපෙනායුරු පෙනේ රුහිරු මැද
හිරිඔතප් බිඳි තඹර පෙති ළමැද
නිරුවත් කළේ කිම ද ලොව සුහද?

කුළුඳුලේ ඔබ වින්ද මකරන්ද
ඉඳුල් කරනා සහස් ඇස් කන්ද
නිළියක් මි සිනාසෙන සිහිනෙන් ද
වෙස් මුහුණ කඳුළින් ම පෙඟුනෙන් ද

නො ගයමී සඳ කිඳුරු දා කවිය
මධු බොමී රජුන් මැද වී මමිය
ගමී කමටහන් ලෙස ශරීරය
වඩමි පිළිකුල් දැහැන රැය දිගු ය