මුතු බෙල්ලෙකුට මුහුදක පතුලේ රැඳුන
සතුටින් ජීවිතේ සුව විඳිමින් සිටින
නොසිතුම දිනක පාවී හිමිහිට ඇදුන
වැලි කැටයකට හදවත පෑරී රිදින

ආවේ කොහෙන්දැයි කිසිවක් නොඅසාම
කාගේකෙනෙක් දැයි කිසිවක් නොසොයාම
වාගේ කොනිත්තනු හදවත රිදුනාම
ආලේ කරනු සිතුනේ ඇයි හැමදාම

රකිමින් ටිකින් ටික රඳවා හදේ රුවා
සිටිමින් බිඳ බිඳ නොදැනී කලක් ගෙවා
තැනෙමින් අමිල මුතු ඇටයක හැඩය මවා
වැඩෙමින් තිබුනි හිමිහිට ලෝකයෙන් වහා

සඟවනු ලොවෙන් බැරි තැන මුතු ඇටයෙ හැඩ
උදුරන් යන්න එන වැද්දන් කෙරෙන් සැඩ
වලකනු නොහැකි වූතැන වෙන නොනග හඬ
මුතු ඇට සමග වැළලුනි යට රැඳුනි මඩ