බැබළුනත් සඳ දන්නෙ නෑ නොවැ බැබලෙනා බව නිලඹරේ
බැසගියත් ගඟ දන්නෙ නෑ නොවැ
ගලා යන බව මිහිමතේ
පිබිදුනත් මල් දන්නෙ නෑ නොවැ
පිබිදෙනා බව නටු මතේ
ලංවුනත් නුඹ දන්නෙ නෑ නොවැ
නොරැදි බව නුබ මගෙ සිතේ
----
සඳ දිලේ තරු පිරිවරාගෙන
නුදුටුවත් තරු නුබ කුසේ
ගඟ ගැලූවත් දෙගොඩ තලමින්
ඒ වගක් දිය නොදනිතේ
පාට බොදවී පිබුදුනත් මල්
වර්ණ කිසිවිට නොසිදිතේ
ඔබ ඔබේ ළඟ නොසිටියත් මා
ඔබේ ළඟ යයි නොහැගෙතේ
----
සඳට කිසිදා නොහැක දිවිතුරු
වදන් තෙපලන්නට මුවෙන්
ගඟට කිසිදා ගැලූවත් බැහැ
ගලන්නට උඩුගම් දොරෙන්
මලට කිසිදා නොහැක මුකුලිත
නොවී ඉන්නට නටු අගෙන්
ඔබට කිසිදා නොහැක සසරෙහි
මටම ලංවෙන්නට හදෙන්