සිත දිව ගියා මගෙ දෙදහස් හතර වෙත
අන්තිම මාසෙ විසි හය බව මතකඇත
මේ වගෙ විපත් මින් පෙර සිදු වෙලම නැත
අදහන්නට බැරිය ඇත්තට මගෙම සිත

ළඟ නෑසියන් පිරිසක් විය දකුණු දෙසේ
වාසය කලා වෙරලට යාබද නිවසේ
නැත තොරතුරක් දුරකථනත් ගොළු විලසේ
බෝ වෙහෙසිලා දැන ගති ඇති බව සුවසේ

ඇඳි වත පමණක්ම ඉතිරිව ඇති ඉන්නා
නෑදෑ පිරිස දකිනට යුහුසුළු වෙන්නා
බීමට වතුර සහ අඩු වැඩි සමඟින්නා
දුර පාරකින් ඒ පෙදෙසට පිළිපන්නා

හැම තැන නටඹුන්ය වැටිලා ඇත පවුරූ
දුර්ගන්ධය කෙලෙස ඉවසන්නද පැතිරූ
දුටුවම නිවස සුන් බුන් වී ඇති අයුරූ
දිවි ගැලවුනු බවක් පිළි ගන්නෙද කවුරූ

නෙක නෙක බෝට්ටුද ගොඩ බිම තුළ තිබුණා
නොබිඳුනු එකදු නිවසක් නැති ලෙස පෙනුණා
සුන් බුන් අතර මලකුණු ඇති බව දැනුණා
නුවරෙහි විසාලා පුවතද සිහි ගැනුණා

පිය වරු අතින් මල් කැකුළුත් පොඩිවෙනවා
කිරි කැටි ළදරුවන් මුදලට විකිණෙනවා
සුන්දර පරිසරය නිතරම වැනසෙනවා
මිහිකත සැලී මෙලෙසට දඬුවම් දෙනවා