හෙමි හෙමින් නුඹ පා තබා ගිය මගේ ළය මත පිය සටහන් ඇති...
නුඹේ පපුවට හුස්ම දුන් තුරු වැල් පවා තවමත් ඇති...
කුසට අහරක් නොමැති කලටත් මගේ පළවැල මම දුනි...
මමයි මිහිමව නුඹව ඉපැදූ මාව රැකපන් දරුවනී....

මගේ රුහිරෙන් නුඹව තැනුවේ කිසිත් ලැබ ගන්නට නොවේ...
නුඹේ හද ගැස්මෙකින් පමණකි මගේ හදවත සැනසුනේ...
නික්මුණත් අද මවුන් වනසා දෙපාවුන් සිවුපා ලෙසේ....
කිසිම අහිතක් මගේ නෑ තව නුඹව සුරකිමි පුත මගෙ කුසේ ...

නුඹේ අතපය හයිය කාලෙට මාව තැලුපෙළුවත් අනේ ...
මවුන් නැසු කල කවර දිනෙකද මෙලොව දරුවන් රජ වුනේ....
දිනක් වේ යම් නඩුත් අසනා මවුන් වෙනුවෙන් මේ ලොවේ....
මෙනෙහි කරපන් එවන් මොහොතක මේ සොබා දහමත් මගේ අතේ.....

28-07-22