"විභාගය හෙටයි යමු පඬුරක් දෙන්ට,
හොඳටම ලියයි මතකය අඩු නැති වෙන්ට",
නොපෙනෙන දෙයින් ඇයි මේ හැටි ඉල්ලන්ට,
වැඩිහිටි වෙහෙසෙන්නෙ දරු නොමගට යවන්නට.

"සැත්කම කෙරුන යහතින් දිවි රැක දෙන්න,
යමු අපි හෙටම උන භාරය පුද දෙන්න,"
අමතක උනිද? වෙද හෙදියන් වෙර දුන්න?
ගිලන් ඔබවටා සිටි හට පුද දෙන්න.

අලුතින් ගෙනා රථයට රැක වල් දෙන්න,
රිය අනතුරෙන් වැල්කී රිය පදවන්න,
කහ දෙහි මිරිස් පලඳා රිය රැකදෙන්න,
පතනා අයට කෙලෙසද නැන පහදන්න.

සියලුම පුද බිමන් ගරු සරු ලබන්නට,
මල් තෙල් පුදා බැති පූජා පුදන්නට,
ඕනෑ අපව රැකගන්ට නොවේ හෙට,
කලගුණ සලකන්ට දුන් දහමට ලොවට.

මෙවැනි උතුම් දහමක් වැජබෙන කලක,
බුදුගුණ බජන් කිතුගී ඇසෙනා රටක,
මිසු දිටි තොරෙන් පන්සිල් රැක සිටි විටක
"දෙවියොත් පුදයි" දිවි ගෙවනට මොන සැකද?