දැන නැණ පමණ, අපි ඇවිදිමු සරමු වටේ
මන පිරිසිදුය නැත විරසක කිසිඳු විටේ
පන රැක ගන්ට, බඩ ගින්දර නගින හැටේ
දන රැඳි අහට ගියෙ මායිම් නොදැන වැටේ

තැන හුරු පුරුදු, ඉව අල්ලන විටදි වටේ
කන බොන සියළු දේ ඇත, සිත නටයි තුටේ
අන වින කරන බව නොසිතම පැන්න වැටේ
පන නහ දමන, උගුලක් බැඳ තිබුණි කොටේ

වනයෙන් ටිකින් ටික අඩුවෙයි විටින් ව්ටේ
සනහන් සිතක් අපි කෙලෙසක සිටිනු තුටේ
මනසින් උසස් යයි සම්මත ලෝකෙ වටේ
දනයින් කිමද පැල් බැන්ඳේ කැලය කටේ

යන එන කෝච්ච්යෙ අඩයට සිටිනු දුටේ
පැන යති දෙදළ උස්සාගෙන සොයන් ඇටේ
වින තව කරති, පුපුරවලා හක්ක කටේ
මොන හේතුව ද ගැස්සෙව්වේ කොකා බටේ!