වැදි රජුගේ සිත ළඟ
දුක් සිහින මැවුනා
කොරෝනා නිසා
සොරබොර කඳුඵ පිරුණා
දොර දොර මිනී බෙර
මිනිසුන් හැමට කරදර
කොරෝනා උවදුර
රට හැමතැනම ජර මර
මැරෙනකම් බණ අහන
අහන බණ පිළිනොගෙන
කියන දේ නාහන
සිටිති ගල් පිළිම සේ මහදන
ආදා මරු කොරෝනා
දිවිය අස්ථිර බව දැනුනා
මග වැටි මිනිසුන් මැරුණා
ක්ෂණයකින් ඒ පුවත ඇසුනා

සුවඳ විලවුන් ගල්වා
සළුපිලි ඇඟ වටේ දවටා
මුහුණේ වත්සුණු තවරා
රඟති මරුවා එන තුරා
වැජබුනත් මේ පියවි ලොව
මැරුණු පසු ශතකට නොවටින
දෙයක් වේ නම් මේ ලොව
මිනිස් ජීවිතය නම් වේය එය