මිගිදන් නිදන විට ලක් මව් උකුල පිට
මිහිදන් කළැයි සිතමින් උන් පොළොව යට
නොරටින් හිස් නැතිව විත් වනසද්දි රට
සැනෙකින් උන්ව එළවයි සිංහයො නැගිට

ඊයම් උණ්ඩ සෑහෙන තුරු යකඩ කටේ
මායිම් නොකර මහජන හඩ ඔබේ රටේ
සායම් පැලැස්තර ගෑවට හතර වටේ
වෑයම් පලක් නැත දැන් පරපුරට රටේ

සෝදා තිබේ නිල් කොළ රතු පාට ටික
පාදා දෙඇස් ඇත්තේ රට පමණි එක
සාදා හෙට දවස මිස නොහැරෙන විටක
පූදා මල් දිලේවි උණු රන් බිමක

පීඩිතයන්ගෙ හද යට ඇවිලෙන අගුරු
පීඩකයන් තපින කළ සාදෙක අයුරු
කදුලින් රුහිරයෙන් ලියමින් මෙහි අකුරු
නිතැතින් සොයමි මගෙ ලක්බිම වීර දරු

හෙට දවසට ඔබින්නට පොත අත රැන්දූ
රට වට දරුවන්ව අරගලයට කැන්දූ
හෙට මගෙ රටට ඇති අබිමන් ගෙන සින්දූ
පිට කළ යුතුය ඒ ලජ්ජිත කැනහිල්ලූ

ලාමින් ලලාටය අප පුදනා දෙරණ
පාමින් නාටිකා එහි සාරය මරණ
මෙසොරුන් උගත යුතු අති වැදගත් කරුණ
ප්‍රේමෙන් ලක් මවට හදවත් ගැහෙයි රණ