සංසාර පුරුද්දට ද
මං ගාව නැවතිලා
මේ.. තරම් වේදනා දිදී
මා ....පෙලන්නේ..

එපා කිව්වත්
ලගට එන්නට
බලෙන් ඇවිදින්
ලගම ඉන්නේ..

ගතම රිදවා
ඉවසුම් නැති
රිදුම් වැස්සක
මා තෙමන්නේ...

අදුරට ගුලි කර
දින දෙක තුන
කිමද මේ ලෙස
සයනයේ හිරකරන්නේ

යන්න ගමනක්
කන්න කෑමක්
ඉඩක් නැතිවුනේ
නුඹ නිසයිනේ

තවත් නම්
නොවී වදයක්
යන්න මා හැර
වැදලා කියන්නේ

කොට්ට කීයක්
මාරු කෙරුවත්
සැනසුමක් නැති හැටි
දෙවියනේ..

හිසරදේ උඹ....
කිමද මේ.
සෙවනැල්ල වාගේ
ළගම ඉන්නේ....