සීත හිරිකඩ මුවා කර මම
වසාගෙන රැකවරණයම දුන්නා
ළපැත්තට කන තියා බල බල
හුස්ම වේගය මැනල බැළුවා
කිරි හිනාවක් මෝරනා කළ
තුටින් ඉපිලී මලුත් පිපුණා
නුඹෙ කඳුළු බිඳු දවා හදවත
ලැව් ගින්න සේ සිරුරෙ දිව්වා

සිප් හලේ දුටු හපන්කම් නුඹේ
උදම් ඇනුමට වචන හෙව්වා
තුරුණු ඔය නෙතු කතා කළ හැටි
ඇස් කොනින් මේ මමත් දුටුවා
ජීවිතය උගනින්න යයි යළි
සරසවිය ආරාධනා කෙරුවා
මෙතෙක් පැටලැවි තිබූ අත මම
ලිහිල් කර නුඹ මුදාහැරියා

සොඳුරු සිහිනයට ගෙවැදී
පැතුම් මල් සුන්දරව පිපුණා
උදම් රළ විත් අහසටම නැග
ලෝකයම සුනු විසුණු කෙරුවා
සිතත් හූරා කොනිති ගසලා
හුදකලාවට දමා තිබුණා
මිනිස් වෙස් ගත් රුදුරු රකුසන්
බිදුණු සිත පාරවා තිබුණා

ජීවිතය සරසා සුවඳ දුන්
සිහින පැස ගිනි අරන් තිබුණා
කයට රිදවුම්, තැලුම්, සීරුම්
හොඳ කරන්නට බෙහෙත් තිබුණා
බිඳුණු හදවත් පාස්සන්නට
බැරිව දිව ඔසු පැරදි තිබුණා
දෑස්වල දිලෙනා කාන්තිය
සරවියෙ උන් මරා තිබුණා.


2024.07.19.