මාතර යුගයේ කවි මිණ ගජමන්



වෙරින් තම දිවි මග පෙහෙලි කල
පියාණන් සමු ගත්තෙ ඈගේ
පුරන්නට දන් රැගෙන යද්දී
දළ ඇතෙකුගේ පයට පෑගේ
පෙරින් වාගෙම නැවත තනි විය
සිතේ ඇති කල විරහ වේගේ
සිරින් අනගිම කවක් බිහි විය
නමයි "පිය මළගම "මෙ මාගේ

වරින් වර ඇය සමග සංවාදයට
විත් මැති සහ ඇමති වරු
සිරින් පිරිපුන් රටා මවමින්
ජන ගැයුම් සඳහා එකතු කෙරු
වෙරින් තම දිවි මගට එක්කල
පියා මලදා ලයේ ගතු හුරු
නිරින්දන් වුව සසල කරනා
පියාගේ මළගම ලිවිය ගරු

විවා පත් හිමි තිදෙනාම මිය
ගියෙන් තනිකර දමා කිරිලී
අවා දුක් විඳ යැපෙන්නන් රැක
ගන්න දිරියෙන් කලේ දැරිලී
නවා හදවත ආදායමක්
ලැබෙන සේ සුළු සුළුව පෙරිලී
දුවා දරුවන් අසල නිවසන
වෙතට දුනි සිප් රසය ඉරිලී

උගන්නා කල සිටම පිරිවෙනෙ
ඇයට මල්සර බැලුම් ලාපූ
පවත්නා ඇඟලුම් කමක් හිමි
මිය ගියායින් පසුව පාපූ
පුදන්නා ඇලපාත මුදලිට
රැවටුමෙන් බොරු සෙනෙහෙ දීපූ
සිතන්නා ඇය තමන් පාලුව
මකන්නට පෙම් සිසිල නාපූ

තිබූ කරදර වලින් හෙම්බත්
වෙලා කවුරුත් නොමැත සවියට
තිබූ අදහස් නිසා සොයමින්
සසර කෙටි කර ගැනුමෙ සවියට
ලැබූ දරුවන් තිදෙනගෙන් ඒ
බාල පුතුගියෙ පැවිදි දිවියට
ප්‍රභූ බව ලැබු නමුත් මරු හා
ගියේ පණ දී මවගෙ කවියට

අනෙක් දෙපුතුන් තමන් ජීවන
ගමන යන්නට සිතා වෙන්වී
තැනක් සොයමින් කොළොම් පුරයට
සැපත් වූ බව දුකම දැන් වී
දිනක්‍ යනවිට ඇලපාත මුත්
ගියේ ඇගෙ දුක නොඇසු කන් වී
පිනක් නැති වග දැනුන හින්දා
වෙන්න ඇති ඇය සිටියෙ කොන් වී

තව තවත් කවි පබැඳුවේ මුත්
ඇයට ලැබුවේ දුර්දසාවකි
පව කොතෙක් වෙද කුසට අහරක්
වත් නොමැති දින ගණන් වී සකි
පුවතකට හද සසල කරවන
ලියා තබමින් දිනය හා වැකි
සුවඳ කවි මල නෝන ගජමන්
සියතින්ම ගෙල කැපී මරු දැකි


බදුල්ල