ජීවිතය හරි පාලුයි
මහ රෑක මලගේක වාගෙයි
සුසුම්ලන මල්වඩම් මියැදෙයි
සීඩර් සුවඳ නොකියාම පැනයයි

රන් රස සේ බැදී හුන්පුටු පේලී ඈතයි
වෙන්වගිය ,යුවලක සේම රකුසුයි
උසාවි කැන්ටිමේ දෙකොනක අසුන්ගත් සේ ඈතයි
සෙවනැලි පවා ඇදයි බකලයි

කැරම් පිටියේ ඉත්තන්ට හරි වෙහෙසයි
උන් නිහඩව... ගල් ගැහුන ගානයි
සුදු කලු රතු සැමට එක නැකතයි
සිව් කොනේ දැල් නිවස්නත්, උතුරයි

හෙප්පුව කැරකොප්පුවක් වාගෙයි
බුලත් නැටි දුංකොල රැල් විතරයි
කිල්ලොටේ හුනු පොසිල ගල්වෙයි
දත් නැති ලොබු කටින් බලියයි

පඩික්කං කට වට පිකාසෝ බිතුසිතු, දියවෙයි
නෙස්කැපේ වැසි දියෙන් කට, සේදෙයි
කුදු ගැහුනු මහළු සඳ බැසයයි
තාරකා කනමැදිරි පැටලෙයි

මල ගෙදර පනැතිය ඇය පමනමයි
අතොරක් නෑ ඈ මට අත වනයි
මාරුතය සමග නොකියාම ඈ...
පැනයාද මසිත සැක සංකා එමටයි