කඳු නිම්න කළල් දිය මතින් පා තබමින
සිඳු අඟන තරණ කොට පැමිණියෙමි සුර විමන
සාධු දන වෙති මෙපුර නිති රජ කරන
මුදු සිහින හද ගැබේ සැබෑ වී ඇත සිතින

සිසිල් වා රැළි කුසුම් කැන් නළවමින
ළකල් දෙරණේ සොඳුරු ගති ඔප කරන
විසල් සුර මැදුරු අහස් කුස සිප නැගෙන
සියල් දන සුව ලබන කේතුමතී රජ දහන

සොඳුරු මුත් සත්තකට මේ පුර ද පුර දන ද
අඳුරු වෙයි සිත නේක සිතිවිලි ගලා වැද
රුදුරු තනිකමකි මිතුරු ජන ගඟක් මැද
කවුරු බින්දාද මා ලැබූ සුව නින්ද

මිතුරු පස මිතුරු මැද වින්ද හැටි දුක් ගැහැට
සොදුරු වෙස් ගෙන යළිදු සිත දවන්නේ කුමට
නුදුරු දින මෙපුර හැර දා යා හැකිද මවු බිමට
කවුරු පිහටක් වේද ද්‍රෝහියෙකි මං රටට

කුසට අහරක් නැතද රජෙක් වුයෙම් නොවෙද
රුවට මා ළ ඟින් සිටි යටත් වැසියන් කොහිද
හදට නොදැනේ සිසිල මවු රටේ මං වින්ද
කුමට මා උපන් බිම හැරපියා ආවාද