උදා වූ හිරු මග නොනැවතී අවරට
ගියා හිමිහිට කොඳුරලා එන රැඟුමට
නිමාවක් නැති මේ අපේ දිවි ගමනට
විඩාවක් දෙන මරණයක් ඇයි සසරට

ධන බල කාමයෙන් පිරිපුන් මිනිසුන්නේ
පන පොව ජීවිතේ හරි මග ලැබගන්නේ
එන යන සසර ගෝලය මෙන් කැරකෙන්නේ
රැවටෙති නිවන මරණින් මතු පතමින්නේ

සිහියෙන් බලන විට ආපස්සට හැරිලා
නෙතඟින් කඳුළු වැටෙනවා ඒ ගැන සිතලා
මරණින් පසුව නෑ නොවැ නිවනක් හිතලා
නුවණින් යුතුව රැස් කර ගමු පිං පතලා

පාවෙන වළාකුළු අතරින් අපි එබිලා
ධාවන ගඟේ ගිලි ගිලි නෑවිවී ඉඳලා
ජීවන ගමන දොර ඇරගෙන පසු කරලා
පේවෙන අපට මරණය ඇත මෙහි ලියලා

නිරුවත පමණි තිබුනේ දරු ඉපදෙද්දී
හැඩවත වසා සළුපිළි හැඳ රඟදෙද්දී
නිළමත බලය සහ ධනයත් හැරයද්දී
දසඅත හමයි දුර්ගන්ධය කුණුවෙද්දී