පුරුදු නොස්ටැල්ජියාවේ
තිරය ඇරියෙමි සිනාවේ
අපේ මිහිදන් කතාවේ
නුඹේ ගී පද ලතාවේ...

පොත් ගුලක සද්දන්තයෙක්
ඒත් නුඹ හරි පුන්චි මිනිසෙක්
ලබා ඉහළම උපාදියකුත්
බැබලුනේ හිත් දිනා සැමගෙත්...

මැවී හදවත වැඩුන සබැදුව
හිමපියල්ලක් වීය දියවුන
දරාගත නොහැකිවද විශ්වය
කළේ දූවිල්ලක් අතීතය...

දුරබණුවෙනුත් නෑසෙනා ලෙස
ඉක්මණින් ඔබ නික්ම ගිය වග
මතක මතකෙට දැනෙන නිරතුර
කදුලු දෑසින් සගව ගමි මම..

කාමරේ දොර අරින විට මට
පොත් සුවද හා ඔබේ බැල්මද
"මලක් මෙන් මා බලාගන්නට
මහිමි සදුන්ගෙන් යැදපු ඉල්ලුම"
මගේ උරහිස දරා ලය මත
එදා කළ කී දෑ ඇසේ මට...

මහා ඒජන්තයෙක් වූවද
මගේ චූටී තාම නුඹ මට
වෙනදාට එක ඇමතුමට එන
කොතැනකද නුඹ හිතේ කොනකද?

සසර බැදුමක යතාරුත නුඹ
අනිත මග තුළ දොර යතුර නුඹ
නිවන තෙක් මේ ගමන මග නුඹ
කියාදෙනවද මල්ලියේ මට...


ලන්ඩනයේදී...