මව්කම අතැර නිවනට යන පාර වැද
අවුරුදු කීපයකි සීතල දුරුතු අද
බිවු රස කිරෙන් සවිමත් දූ පුතුන් හොඳ
මවු ගුණ ගයනු දෙව් ලොව සිට අහනවද

මහ ගෙයි අඩිය තියනා හැම වෙලාවෙම
සුවඳයි පිච්ච මල් ඒ මුළු පලාතම
අම්මගෙ අතින් පැළවුන මල් ගහේ හැම
මලකම රැඳී ඇත්තේ හදවතේ පෙම

සිය පණ විළස දරු කැළ රැකගත් බැවින
දරුවන මහා රුක් සේ උස් වී වැඩින
ඔබෙ පණ නිදන තැන යටි පස මත වැවෙන
මොන මොනවදෝ මල් ඇත හැමදා පිපෙන

හවසට පොරොවගෙන ලිප රස්නෙට එබුන
පස් යට සීතල ද අඳුරු ද ඔබ හිඳින
අම්මට තනි ද කවදත් පිරිසෙම රැඳුන
සදහට ළඟම වැතිරෙමි දවසක නිවුන