නොවැඩියා නම් තම්බපණ්ණිය
වණ සතුන්ටම වෙන්ව යාවී
හුදෙකලා වූ දේශයක් වී
සිතියමෙන් ඉවතටම යාවී
රජුගේ පසුපස හඹා ගෙන ගිය
රැළක් සේ විදිණට සතුන්

නොවැඩියා නම් තම්බපණ්ණිය
වණ සතුන්ටම වෙන්ව යාවී
මගේ අනුබුදු සමිඳුණේ

ඉහළ අහසට නැඟුණු ගල්කුළු
මුදු මොලොක් වී ලොවට දුන්නේ
සතර බඹ විහරණ ගුණෙන් පිරි
පෙති පිළිම සඳකඩ පහන්
සමිඳු දෙසු දම් පද අසා
මැවූ අසිරිය ලොවට පැතිරූ
වැවයි දාගැබ ලඟම සිටියා
අපේ කම හදවත දරා
මගේ අනුබුදු සමිඳුණේ

ගමයි පන්සල එක ලෙසේ
දේශයම පිබිදූ කසාවත
ජාතියට දිරි දුන් කසාවත
මිහින්තලයෙන් තම්බපණ්ණිය
මගේ අනුබුදු සමිඳුණේ