අහස හඬන කඳුළු ද එක්කොට සඟවා
නිසලව හිඳී අටලෝ දම් ගුණ හඳුනා
කරුණා ගුණය නිම් තෙර පරදා දුවනා
නුඹේ රුව දැකීමේන් කාගෙත් සිත නිවුණා

මහ දිය ගැබේ හොවමින් මහ බර ඉසිලූ
රොන්මඩ දරාගෙන නිසලව දුක සැතපූ
එක් කුණු පිඬක් වත් නොගැටී පත් වදපු
හිමි විය යුතුයි "පුදසුන" ලඟ බුදු සමිඳු

බර වුණ අතු වලින් මල් රොන් කඩාගෙන
නෙක නෙක සුවඳ තෝරාගෙන දොවාගෙන
ඉපදෙන කැකුළු හිස මත ඉස වඩාගෙන
ලොවටම සුවඳ බෙදුවා පින් ලබාගෙන

තොටියනි නුඹට ගෙන යන්නට ඕලු නෙළුම්
තැන තැන ඉපිද හිනහී බෙදනවා කැළුම්
කුමටද තවත් බලමින් පස් මහා බැලුම්
"අරගෙන යන්න" මුමුණයි ඇය නොදී බැනුම්

රූපත් සුවඳ මල් ඉහළම තැන හිඳුවා
සතුටින් නිවෙනවා, එය දැක ඇය හැඬුවා
ඈතින් ඉඳන් සැමදාකම සෙත් පැතුවා
දරුවන් උපන් දා ඇය බුදු බව ලැබුවා