තබන පා සටහනෙන් මහීකත සැනසුනා
වඩින මග දෙව්බඹුන් මලින් පුද සරසනා
නිවෙන සනහන රුවකි කසාවත දරමිනා
දිලෙන පුරහඳ වැන්න නුඹෙ පියා වඩිමිනා

දුටුවෙ නෑ ඔහු තරම් නිවා සැනසුන සිතක්
සැරුවෙ නෑ නෙත් අදර බැතිබර වු තව රුවක්
පැතුවෙ සසරින් සසර එක්ව යන දිවිමඟක්
ලැබුවෙ නිවනින් නිවුණු මහා පින්බර සඳක්

මවක් ලෙස පදවියෙන් මා උතුම් කොට පුදා
පියෙක් වී ලෝ සතට නිවන් මග එලි සදා
පුතෙක් දායාද කර අඹරෙ තරු සේ එදා
කලක් ගත වී ගියා කඳුළු සයුරේ කිදා

පාවාඩ මත තබා දෙපා අදරින් පුදා
දායාද ඉල්ලන්න පුතුනි සෙනෙහස රදා
ආශාව දුරලලා නික්ම ගිය මුත් එදා
සේයාව හඳුනාවි වුවත් අමවක මෙදා