සුදු වතින් සැරසුන, සුරත පපුවට තදකර,
පිටුපසින් සිටගෙන, තෙදින් බබලන,
උතුම සිහිවන සැමවිට නෙතින් කඳුලක් නොසැලෙන,
දිනක් නැත මට සුවාමිනි! ගරු.

හෑත්තෑව දශකයෙ,
අනඳ විදුහලෙ පසිඳු,
කෙලිලොලින් ගතකල, තුරුණු වියසිටි,
සමයෙ ගුරු පදවියට එලෙබෙන,
දඩබ්බර චරිතය, සුමටු කර ගත් පියාණෙනි ඔබ

දඟකාර ගැටයින්, නැණ ඇති දක්ෂ සිසුවන්,පරාජිත දරුවන්
හසුර ගන්නට ඔබගෙ උවදන්
නිසා නොවැ මං,
පැස සුමන් ආදර, ලැබූ ගුරු කත,
වෙන්ට වරමක් ලැබුනෙ මාහට.

මිහිකතට පඬුරක් ,දැයට ආඩම්බරයක්,
ගෙනෙන සිසු කැල අනඳ මවගේ,
භේද නොමැතිව
කරන මෙහෙයන්
ඔබට තුති පුද දෙමින් තුටියෙන්,
වැජඹෙන අරුම දකිනට

කොහේ සිටියත්, ඔබෙ චරිත සුන්දර,
බබලවනු ඇත පරිසරය තුල,
පතාගෙන ඇති, දිසාවට ඔබ යන්න උතුමෙනි, වැට කඩොලු පැන,
මෙන්න නමඳිමි දෙඅත ඔසවා
යන්න ඇදුරනි, අසිරි රැල මැද