විඳගෙන නිහඬවී පැමිණෙන දුක් රුදුරු

දිරිගෙන සිතට අව් වැසි නොතකා අඳුරු

නොමගෙන වගක් දහදිය කර ගත රුහිරු

මැඩගෙන කඳුළ හිනැහෙන හදවත සොඳුරු

නොමදී දනට වෙසතුරු හැගුමින් මිදුනු

දුකදී හැරදමා නොගොසින් ළඟ රැදුනු

නැමදී නොමැති මුත් බුදු බවකින් පිදුනු

ලැබදී ලොවට මිණිසුන් යහ ගුණ පිරුණු

ගතු නොම කියා එන භවයෙදි වත් නොපැතු

මතු බුදු වන ඇයත් රැක ගැනුමෙහි නියුතු

සතු ලෙස දිවි ගෙවා නොලබා සැප අමුතු

යුතු පුද ලැබුවේද කිසි ව්ටෙකත් නොසිතු

කුසයෙන් මිදෙන බර පටවා මත දෙවුරු

ඔසවන් දස මාස නොව සිය ගණනින් සපිරු

දරුවන් හදනු වස් දිවි පුද දෙන මහරු

දෙවියන් මෙලොව පියවරු හැර වෙන කවුරු