සිහිනයක පිළිසිදව
ගණව ගත් ලෝකයක
දුටුව මුත් අනියතම
දිවූ වෙමි කස්තුරි මුවන් සම

සොබාදහමේ අරුමේ
විදින විදවන ලෝසතුන් මැද
මාර දූවරු හැදින ගත්තේ
සසර දුක් විදි මා විසින්මය

ලොවක ඇරබුම ශක්තියක් නම්
පැවැත්මත් ශක්තියම පමණකි
ගලන ශක්තිය සංක්‍යත කම්පන
නොමැත අන් කිසිවක් එයින් පිට

පැවැත්මේ සිහිනයෙන් අවදිව
දුටුව විට ලෝකය යලිත්
දුටුවෙ ලෝකය සැදූ අයුරුයි
හිස් අහසේ මාලිග ලෙසින්

ලොව සැදු මා සොයා යද්දී
සිතුලි සයුරේ රළ මතින්
සොයා ගන්නට බැරිම තරමට
පෙන බුබුලු පිපිරී ගොසින්

හිස් බවක යලි බවය තන්නට
කෙනෙකු නැති බව දුටු දිනේ
උපත මරණය නොමැති විබවය
සොබාදහමට මුසුවුනේ