වියපත් වී ඇත අප දිනු ලෝකය
කෙලෙසට නිම කරනුද ආ කාරිය
සුපුන් සඳක් සේ පාලා වීරිය
දියණිය ඔබ හට පවරමි ලෝකය.

වැටි වැටි දණ ගාමින් නැඟි ලෝකේ
තරුවක් වී මා පිය සිතු පහසේ
හිරු මඬලක් සේ නැඟ ආකා⁣සේ
සැනසෙනු මැන දුක නිම රෝ මනසේ.

දුක් විඳිනා දන සිටනා කොතැනේ
ඉන් මුදවා ගත යුතු වේ විගසේ
සිත් ඔබෙ තැලුනත් නොසිතා එලෙසේ
සත් වග වෙත මෙත පතුරනු එකසේ.

ලැබ ගන්නට ඔබෙ සොඳුරු චේතනා
දුර ලිය යුතුවේ දනගෙ වේදනා
සැමදා සුව දෙන සිහින කල්පනා
දිවියම සරසයි ඔබට වාසනා.

දෙනෙතින් අයදින විට රෝ දන සුව
ඔබ මයි දිය යුතු දියණිය සෙත සුව
නොලැබෙනු ඇත ඔබ හට කිසි විට පව
සත් වග හසරැල් ගෙන දෙයි සිත් සුව.