වහලේ පොල් අතු අතරින් එබෙයි සඳු හිරූ
අමාවක දිනට ගනිතැකි ගෙයි සිටම තරූ
සුළගේ පාවෙයි ඉටි රෙදි වසපු තැන් දිරූ
නොතෙමෙයි ගොම මැටි ගෙබිමද වැසි වසින තුරූ

බතට පොතට පතට පිහිට ලැබෙන කුලියකී
බිළිඳු වතක සිනා කැකුලු හිසට කිරුළකී
අවිහිංසක සිතක සෙනෙහස රැඳුණු කල සකී
දිළුඳු පැලකි මැටි ගෙබිමකි සොඳුරු විමනකී

උකුලේ එල්ලී දරුවෙකි අතේ තවෙකෙකී
දහවල බත පිරිමැසුණද රැයට අඩුවකී
වවා තිබෙන අල බතලද මදක් රුකුලකී
සාමය රජයන පැලකදි දුකද මිහිරකී

අත එල්ලා කර පින්නා වෙමින් යුහුසුලූ
සැමියෙකු දුක සැප විමසන ළඳකි දොඩමලූ
රැයට බතට දිව තෙමුවද කහට බිඳ හෙළුෑ
පැදුරු කබල සුර විමනක් ලෙසය බිම එලූ

උළුවස්සේ පඩංගුවට කුමට දොරගුලූ
සොර සතුරන් නොබලති විය යුතුද බියසුලූ
තැන තැන අතුරා වැරහැලි පැදුරු කඩමලූ
කුස ගින්නේ වැතිර නිඳයි අතේ හිස ලුලූ....