සඳ ගිහින් පාළු රෑ කළුවරේ
තරු ඇවිත් දිදුලමින් එළි කරේ
තනි කමක් සිතට එයි එක සෑරේ
කණමැදිරියෝ ඇවිත් මෙහෙ පොරේ

තරු පොකුරූ එකින් එක ලංවෙලා
කොදුරන්නෙ මොනවදැයි හංගලා
අහගත්ත සිත ඇතේ මංමුලා
හැමදාම දුක ඇතේ රන්ඳලා

කණමැදිරි මා වටා කැරකෙනා
පවන් රැල් සිසිලසක් දනවනා
උලමෙක්ය දුරු සිටන් වැලපෙනා
සිතට බෝ සෝ සුසුම් ගෙන දෙනා

කොඳ කුසුම් සුවඳවත් වෙන රැයේ
නිදි මතක් දුරු වෙලා කොයි ගියේ
හැම වෙලේ පන්හිඳත් අත තියේ
කවි ගොතා සරසමී මේ පැයේ