දොඩමළුව හැමදාම අනුන් දුක ඇසුව
රිදුනු හිත රැය පුරා ගෙවී නිදි නැතුව
අගුළු දා කථාවට පතාගෙන හිත සුව
මොන තරම් සොදුරුයි ද මේ නිහඩ බව

ගෙවී ගිය ජිවිතේ දරා නෙක බර
මා මගේ නොවූ බව නිසි පසක් කර
අගුළු දා දෙසවනට යතුර නැති කර
බොරළු කැට දිලිසෙයි ද අසල මහමෙර

මහසයුර තරණයට පාරු කුමට ද
කදුළු මුදුනෙ සැතපෙන්න වාරු ඇවසිද
නිමා කල යුතුකමක අගය කුමටද
නිහඩවම නිහඩ වෙමි හේතු කුමට ද