ගසක් නොදකින තෙතක් නැති බිම කාස්ටක අව්වේ
සොයා පලවැල බොහෝ වෙහෙසෙමී ඔබ සොයා සොඳුරේ

පෙරුම් පුර පුර ඇඟිලි ගැන ගැන දාහයෙන් කතරේ
මගේ පතිනි ගෙ සෙනේ වැස්සෙන් නිවෙන්නයි පැතුවේ

ලොවම ජය ගත් විලස ආවෙමි පැතුම් මල් පලදා
සැහැසි හිරු හිනැහුනා රහසක් නොදන්නෙද අහලා
ගැහැනු කව්රුද වරදෙ නොබැදෙන වහසි බස් කීවා
මගේ සදවත එසේ නොමවෙත පිවිතුරු යි සොදුරු යි

වසා මගෙ ඇස මං මුලාකර මුසාබස් දොඩලා
ගියේ කොයිබද අනේ සොඳුරී ය පැලට ගිනි තියලා
දනිමි පතිදම් රැක්මෙ දුශ්කර පණගැහෙන සිරුරෙන්
ඒත් දුශ්කර ක්‍රියා කල මම පතිනි දම් පිරුවා