දළුලන එ පැලය සනසන සදන උණුසුම
නුඹ හිරුය නැගෙන අළුයම
දිය බිඳක ‍, සරු පොහොර ලඝු කළ
චූදිත මම ය තනිකඩ..

එල්ලා උසාවියෙ මිතුරු
අල්ලාන "තනිකඩ" මා ‍, කර පතුරු
බල්ලා කියා අමතන අයුරු..?
සල්ලාල සකිසඳ වී නපුරු.

යෞවනේ දිනෙක විරහවූ ප්‍රේමයක
මව් විලස‍, ම'උර නුඹටමය තැනුනෙ
ඇති තරමට හොවා කඳුළු සලනට...
බැති පෙමින ඇසිමි පෙම් යාදිනි තරමට.

ඇස් වසා නුඹ දැහැන ගීතයක..
"ප්‍රියා මිල්ටන් ඔය කියන තරමට
සොඳුරු නෑ ප්‍රේමය"...
"මාස්ටර් නන්දා කපුගේ සුනිල් එඩ්වඩ්
කියන විදියට"....
පරල වී නුඹ ‍,
එදත් මම විසිවුනා ඈතක අද විදියට
වෙනස දෙන්නාම එදා තනිකඩ.

දැනෙනවා මට දැන්
බැඳුණු යදමක ‍,
කිරි කිරි හඬ බුරුලක
පෙනෙනවා දුඹුරු මළකඩ.

නොදැනෙනා එක කරුම වදයක්
නැතුවාම හිත ඇතුළෙ කහටක්
හිතෙනවානම් මම ද මළපුඩුවක්
නොකියාම වරදක්
තිතක් තියමුද මිතුර අපි
විරාමය මළ වදයක්.