මල් පිපුණු උයනක්ය නුඹේ ලොව
විහඟ ගී නොඅඩුවම කනවැකෙන
වසන්තය කිසිදා හැර නොයන
ඉතිං දනිමි
අවැසි නැති බව
තත් බිදුනු වීනා හඩ,මා වයන
ගොළු කලෙමි එය
නැවත හඬ නොනැගෙනා ලෙසට
සඟව තබන්නෙමි
ගිම්හානයේ අදුරුතම දින අතර
අවැසි වූව හොත්
නුඹ නමින් ගී ගයනු පිණිස
එනමුදු..
නුඹට එය කිසිදාක
අවැසි නොවේවා.....