දසතින් නැගී එන කොරොනා මහ රැල්ල
කොයි ලෙසටවත් කරගනු නොහැකිව මෙල්ල
රට අසරණයි, සිත ලං කළ හසරැල්ල
වැස්මට යටින් වත් නැත දෙවියන් පල්ල

එකසිය වරක් මා ගෙන යන්නට කැන්දා
කොරොනා යකු කොතෙක් දඟකෙරුව ද මන්දා
නොහැදී බේරුණේ පෙර කළ පින හන්දා
වැඩිදෙනෙකුට තිබේ අද සුදු සළු අන්දා

විස්සයි විස්සෙ ගේ ඇතුලටම කොටු වුනේ
සතයක් වුව අතට එන මගය ඇහිරුණේ
පොඩිවුන් හිරේ දැම්මා වගෙයි හැසිරුණේ
සතුටයි මුහුණු වැස්මට යටින් දියවුනේ

නහයට දමන රිදවන කිති කවන වදේ
පොසිටිව් වුනොත් ගිණි කන්දක් ගෙයට ඇදේ
වටපිට සීල් මැද ගිලිහුන සුසුම හදේ
අවසන් ගෞරවෙත් නැතිවම දෙනක රැඳේ

දුටු ලෙස වලාකුළ මැද වුව රිදී ඉරක්
සිංහල හිතක ඇති සවි බල මහාමෙරක්
පුදුමයි දරා ගත් හැටි මේ වගේ බරක්
නැවතුන තැනින් යාමට ඇත ලොවේ දුරක්

විස්සයි විසිඑකේ රඟ කොහොමද බලමු
එන්නත් වලින් ළය පිරිමැද හිත හදමු
දෙවියනි වසංගත දුරුකර රට අරිමු
අවසන් ගමනෙ අයිතිය හිමි කර ගනිමු