විශ්වයම එළිය කල

තරු එළිය පරදවන

අමාවක වුව දිලෙන

නුඹේ නෙත් එළිය වුව

ගිල දමන

ගන අඳුරු රාත්‍රිය

මොහොතකට කර එකලු

නික්ම යන

නිමේෂයකට දිදුල

විදුලි එළියක් නොවී

වියපත්ව

මියඇදුනු සේ පෙනුනු

දුඹුරු පස පුපුරුවා

සෙනෙහසේ ලා පැහැති

දෙපෙති සහසක් විදා

පිපෙන තණපත් මතට

දිරාගිය සේ පෙනුනු

අතු පතර බුබුළු ලා

සුපුශ්පිත තුරු හිසින්

මිදී සෙනෙහස සොයා

පතිත මල් පෙති පිරුණු

සන්ධ්‍යාව බෝ ඈත

වසන්තයෙ දිගුම දිගු

ගුම් නගන උණුසුම්ව

තුරු වියන් සර සළිත

දහවලක

හිරු එළිය වී ඉන්න

දෝරෙ යන ....