චූන් වෙලා පාන් බුදින
පීකරයෙන් මාලු කියන
වස විස දා කෑම කවන
ගොවි මහතුන් පාරෙ නිදන
අරුමෝසම් සමාජයට
නමක් දෙන්න මා සුමිතුර

උගතුන් මැලි වෙලා හිදින
ගොම රිටි මතු වී උඩ එන
දිය රෙද්දෙන් බෙල්ල කපල
සිනා සිසී මුණ පොවන
මිනිසුන්ටත් නමක් දෙන්න
එන්න පෙරට මා සුමිතුර

යට ගස් තල තලා නටන
හොරෙන්ම අතු කඩා දමන
වියලි පොළව දෙසම බලා
සැනසෙන මහ ගස් වලටත්
කදුලු සලන පැලවලටත්
නමක් දෙන්න එන්න මිතුර

කෝප දැල්ලෙ ගිණි පන්දම්
දිය යට අවුළුවා නටන
රැස් කරමින් උගුල් අවුල්
වටු දැල් කප කපා දමන
වැද්දො ඉන්න සමාජයට
නමක් තියේවිද සුමිතුර

කොසොල් රජුන් දුටුව සිහින
දෙවිදත් නොදුටුව මොක්පුර
මනුස්සකම් මැරී වැටෙන
වල් බිහි වුන කැලෑ රොදක්
කවි පිහියෙන් කැපුව කියා
සැනසුම ළඟ එයිද මිතුර...