එලියක් නොදෙන අ‍දුරකින්
අයැදිමින් තව තවත් සැපතක්
ගොළුවත රකින නිහැඩියාවෙන්ම
අයැදිමින් වෙනම සැපතක්…

රිදුම්‍ දුන්නත් පාරිශූද්ධත්වය
තෙරපමින් රිදුනු සිත් යායම
හෙටත් ගොස් වැද වැටෙන්නේ
නිසොල්මන් දෙවියන් ළගමද..?

කුටිය අදුරැයි දොරගුලුද ලාමය
ලොවට නොපෙනෙන අරැත එය නොමවෙද?

පියා නෙතුයුග විමසපන්
හද පටක පුපුරවා ගලායන සත්‍යය
පැන දුවන්නට වෙර දරයි නොවෙද
නුඹම සෑදු සිරගෙයින් ඔබ්‍බට..?

යන්න දීපන් නිදහසේ
එයම වේ‍යැයි රිසිලෙසේ
සොයාපන් ඒ විමුක්තිය
නුඹ තුලයි වැලලී ගියේ…