හෙළමිණි ටිකිරි කුමාරි විජේකෝන් - මහනුවර

2021 දෙසැම්බර් කලාපය

දුවද කාලයද

ආදර දුව නිදිකරවා නිරන්තරේ
ඇගිලි තුඩින් මා පිටවිනි හිමින් සැරේ
නිදිසුව ලැබෙන තුරු කීමට කතන්දරේ
කාලය නැති වුනා මගෙ වැඩ අතරතුරේ

පාසැල ඇරී දුව ගෙදරට ආවාම
තිබුනා නොයෙක් දේ කීමට හැමදාම
ඉවුම් පිහුම් රෙදි පිළි හැම සේදීම
හැර ජීවිතයෙ මට වෙන වෙනසක් කෝම

ලස්සන වෙවී ආදර දුව වැඩෙන විට
යවුවනයන් නෙත ගැටුනා පෙනුනි මට
ඒ රස කතා ගැන විස්තර කියන්නට
දුව සැරසෙද්දි කාලය නැතිවුනේ මට

හෙමින් හෙමින් දුව ගොළුවන බව දැනුනී
අප දෙන්නා දෙලොවක් තුළ නතර වුනී
ඕනෑවටත් වැඩියෙන් කාලය ලැබුනී
ඒත් මගේ දුව මට අද අහිමි වුනී.
View Poem