හිනා වෙන කතා වෙන විහිළු තහළුද කරන
තත්පරෙන් සියයකින් පංගුවෙන් වෙනස් වෙන
යළි කතා වෙන හිනා වෙන විහිළුවක් කරන
මුහුණුවල පේනවා තද කරන් ඇති ප්‍රශ්න

දුම්රියේ කවුළුවෙන් ඈත පේනා දුරක
සමුදුරේ කෙළවරක ක්‍ෂිතිජයේ ඇති තිතෙක
රැඳුනෙ දෑසද සිතද සිතාගනු බැරි සිතෙක
හැඟුම්බර බවමමයි තියෙන්නේ මුව විටෙක

මාසෙ අග අතට එන සොච්චමේ ඇතුළෙ ඇති
දහක් ගැට ලිහන හැටි හිතා ගනු බැරිව ඇති
එහෙම නැත්තම් ගෙදර සොඳුරු ප්‍රශ්නයක් ඇති
ඒත් නැත්නම් ඉතිං ලෙඩක් කරුමයක් ඇති

පොඩි එකී ගෙට වෙලා කොටහළුව ගන්නෙපැයි
නමටහරි කන කරක් අරන් දෙන්නත් එපැයි
පාටියක් නොගත්තොත් ඒකිගේ හිත රිදෙයි
ණය වෙන්න වෙනවමයි අවුල් වියවුල් ගොඩයි

ඇගේ හිත බර වෙන්නෙ කියා ගනු බැරි දුකක්
මහත්තය ගෙදර එන්නේ මාසෙකට වරක්
ඈත දීපංකරේ පුද්ගලික හිර ගෙයක්
දරු පැටව් හදන්නට දරන වෙර කප්පරක්

අම්මගේ අප්පගේ බිරිඳගේ දුබලකම්
ඥාති හිතවතුන්ගේ වුවමනා එපාකම්
ගහළයෙක් වගේ ඇති ආර්ථික කුරිරුකම්
අතර පොර බදන විට බරද හිත කොයි තරම්

“ ඇයි මචං කෝච්චිය හදිස්සියෙ නැවැත්තුවෙ ”
“ එකෙක් හැප්පිල මැරිල පහු වෙච්චි වංගුවේ”
“ උගෙ ප්‍රශ්න නම් ඉතිං ඉවර ඇති මේ බචේ ”
සතියකට වරක්වත් මෙලෙස පැන විසැඳවේ

වාඩිවී ඉන්න අයගෙන් සමහරෙක් නිදි
කුට්ටමක් අනනවා කට්ටියක් ඊට ලැදි
සමහරුන්නම් ඉතිං කාල වගෙ ඇඹුල් මිදි
කෙනෙක් කෙනෙකුට කියයි පෙරදාක වෙච්ච හදි

මුල්ලකට තුරුළු වුන පෙම්වතුන් යුවලකගේ
මුනු මුනුව මුව පිරුණු සිනා රැලි යන සුළඟෙ
තවත් පෙම්වතියකගෙ දෑස් අග කඳුළු වගෙ
තෙරපෙනව ඇති මොකක්හරි දුකක් හිතේ ඇගෙ

තරුණ නැති ජෝඩුවක් අසම්මත මුකුළුවක
නෝටි ෆෝටියෙ වගේ බැළුෑ බැල්මට දැක්ක
හිරිත් වැටුනා වගෙයි ඔලොක්කුවටම හක්ක
ඔහොම යං ඔහොම යං හැංගිච්ච කොරවක්ක

රුවැත්තියකගෙ දිහා බලන් මැදි වියට පත්
තැනැත්තෙක් අනිමිසයි විවර කරගෙන දෙනෙත්
ඒත් එක ගැටළුවක් වෙන්නැතිනෙ ඔහුව පත්
දුටොත් ගැහැනියක් සෙල වෙයිළු කොරවක් ගලත්

කටු ඇනෙන ගල් ඇනෙන වංගු වලවල් තියෙන
මේ පාර දුශ්කරයි කොහොම දකිමුද නිවන
කෝච්චියේ පීල්ලට බෙල්ල බැන අඬ ගසන
කොච්චරක්නම් හේතු තියෙනවද දුක හිතෙන

මේ සියළු ප්‍රශ්න මැද සතුටු සාමීචියේ
ගී ගයයි තාලයට කට්ටියක් මල් වියේ
මොනව තිබුණත් කාට කාට මොන වර්ගයේ
අළුත් හිතවත් කමුයි සොඳුරු මේ දුම්රියේ