දිරිය මව
දුවා දරු කැලක සුරතල් බලා දඟ
සොයුරු සොයුරියන් රැකගත් මව ද වග
හැමට කියා දී යායුතු නියම මග
තරුණ වියම දිය විය මවු සෙනේ ළඟ
මාලේ ඇගේ ගෙල සරසන පිණ ද නිතී
නා නා සුළං ඇවිදින් මගහැරී ඇතී
නෑ බෑ කීම කිසි දේකට නුහුරු ගතී
මාසේ පඩිය මිස වෙන රන් රුවන් නැතී
අකලක නළල් රතු තිලකය මිලින විය
එතෙකින් ජීවිතේ කණු හුදකලා විය
තනි දිවි මගේ ගෙවෙනා'තර පෑල විය
දරුවන් සතුට දැක සැනසී නිමා විය