අහස් කුස තුල දිය බිඳක් වී
කඩා වැටුනත් මිහි තලය මත
සොඳුර ඔබ මට මුනගැසෙන්නේ
ගිරි ශිඛරයක ඇල දොලකදී

එදා සිට ගැලුවා එකට අපි
එකට එක්වී රළ පහර බිඳ
නංවමින් පෙන බුබුලු විටෙකදි
විටෙක නිසසල ගැඹුරු දියකදි

වෙන්වුනේ නෑ කිසිම දිනකදි
දිය බින්දු තව වැඩි වුනා මිස
නදිය බැස යන අතර මගදී
සයුර ඇත ලඟටම ඇවිත්

මිරිදියක්වී ඉපදුනත් අපි
කරදියට එක්විය යුතුව ඇත
හිරු කිරණ අපි අහස් තලයට
රැඟෙන යනවිට එකට ඉගිලෙමු

එදා එක්වුන ගිරි ශිඛරයෙම
යලි එකතුවී ගලා යන්නට
කැලණි ගං ඉවුරේ නතරවී
බුදුන් වැන්දා නුඹට මතකද