පියෙක් නමට ඔසවා තැබු දියණි නුඹ
සියක් අතර දිදුළනු සිතුවේය දඹ
දිනක් නොවේ වරුවක් නිහඬවම නුඹ
සිතක් පෑරුවා ගිණි කඳු පැරද සිඹ

ඇස්දිස් තියන් මානේ රඳවා බලපූ
වස් දොස් යවා සුන්දර සිහිනෙක සැතපූ
ඇට්ටර කමට මම අතහිත බොට තියපු
වස්තුව මෙයද මට දුන් ගින්දර කියපූ

වරදක් දුටුව තැන උපදෙස් දීම ගැටී
දවසක් දෙකක් නොව ජීවිත රැඳෙනු හැටී
නුවණක් ඇතොත් ඒ දෑසින් දකිනු වැටී
පොත්තක් පාට වූ පමණින් ගස නොවටී