කඳුකරෙන් පෑයු සඳ මව් සෙනේ ගලනුයේ

ළඳු අතරෙ විඳින දුක ඈ නෙතේ ඇමිනියේ

ඉඳු සයුර පිරී ගිය කඳුකරේ ඩහදියේ

මුතු වටින ලක්බිමම නුඹෙ හඬින් ලෙලෙනුයේ



මිනිස් දම් ලෙලෙන දින නුඹ උපන් මව්බිමේ

නිදහසක ඉව වැටෙන පරපුරකි කඳු ඉමේ

සයුරු තෙර පාවෙමින් කඳුළ අද ඇගෙ ලැමේ

නළවාවි දරුන් සැම නුඹ ගීය සැනසුමේ



සතුටු කඳුලින් පිරෙන තේ දලුව කඳුකරේ

රතු පාට වෙද්දි තව රස වඩයි ආදරේ

ලොව දසත තේ සුවඳ මනු සිතට තුට පිරේ

නුඹෙ දෑත් එක කරන කඳු නගයි සුරපුරේ



ශතක පරයලා ගිය කාලයේ වැලිතලේ

පායලා සිසිල් සඳ රැස් ගලයි කඳු පෙළේ

දලු නෙළන සැම දෑත් සමගි බැම්මක වෙලේ

දෙනෙත ලක්මෑණි ගේ කඳුලු පිරිලා දිලේ