වනලිය මිදෙන විට නින්දෙන් හිමිදිරියේ රැයක් ගෙවන්
කිරිලිය කූජනෙන් දස අත, කුල්මත් කරවමින් සවන්
තුරුලිය පුබුදලා පෙති පෙති, කෙමි පුරවා, තුටට නුවන්
මිහිලිය, වඩම්මා දෝතින්, පුදදෙයි ඇගෙ සිසිල් පවන්

හරිතය පැටලිලා දෙනෙතේ ඉදිකර ඉමිහිරිම විමන්
තුසිතය මවන සුකොමළ කුළු, හිඳිනා මෙහෙවරක කමන්
විජිතය එකලු කර වඩිනා ළහිරුගෙ මුකුලිතයි ගමන්
ලලිතය, විහිදමින් රැස්, සිඹ සිඹ කිඳ, හරින ගිමන්

ලදිමිය නෙතක් නොදරණ, බර, බෝ සුන්දර ඇයගෙ වතින්
විඳිමිය ලද පිනෙන් පොඟවා ගත, නිල්ලේ ළගිමි සිතින්
වනමිය, ලතාවන් පෙව් රන්රස හොවලා ඇක, විජිනි පතින්
පුදමිය තුති ගරුව සොබ මව්, නුඹෙ පෙම්බර ළයට නිතින්

28/04/23
පහුගිය සති දෙකක් මුළුල්ලේ වින්ඳ සොබා සිරිය
මෙසේ වැනුවෙමි.