ඉරත් නිවී ගිය මොහොතක හීනයක
දුරින් ඉඳන් නුඹ හිනැහෙයි හිත ලඟම
අතින් ගිලිහුනත් පිණි බිඳුවක් විලස
සිඳු සම සෙනෙහසකි
එය නුඹටයි උරුම

කඩා වැටෙන තරු දකිනා විට රෑක
දරාගන්න බැරි හැඟුමන් එයි හිතට
සරා සඳවතව හිමිවී අහසකට
පැතු පෙම් පැතුම් පවනැල්ලක
සැඟවුනිද?

පෙම්බර සිතක් ඇත අදරින් පිරිමැද්ද
හැඟුමන් මිදුණු ගිනි කන්දකි, හා නැද්ද
විලකුත් තියේ නිල් දිය පිරි නිශ්ශබ්ද
තිබහට බොන්න බැරි නම් මොන රෙද්දක්ද?