කොස් ගහ උඩින් නැඟ එන විට හඳ පාන
හැංගී එබෙයි එහි දියවෙන තරු රෑන
අත් තටු ගසා ඉගිලෙන මා වවුලාන
සද්දෙට නුඹේ ගැස්සෙයි දකිනා හීන

බකට් පහන් එල්ලෙයි අඹ අතු අස්සේ
අට පට්ටමත් සිරි සිරි නදකින් ගැස්සේ
බුදු රැස් වළල්ලේ එළියට තණ බිස්සේ
රඟනා කඳෝ පැණි එළි අද පසු බැස්සේ

තොරන් බලන්නට ඔබගේ සුරතෙ වෙලී
පිය නැගු අයුරු සිහිවෙයි කඳුළකම ගිලී
පුන් සඳ නැඟී ආවද නුබ කුසෙහි දිලී
අඳුරුය මගේ දිවියම නැත එළිය යලී

බුදු පහනෙහී සිල නැලැවෙන මද නලින
මුළු පරිසරය සැනැහෙයි සිසිලක්‍ දෙමින
ඔබ නැති නිවස පාළුව තනිකම පිරුන
කොතරම් එළි ඇතද අප අඳුරෙම හෙලින