අරගෙන ඇවිත් මුව තුළ පුරවා අහර
දුන්නේ අපට නුඹ නොවිඳම එහි මිහිර
ඉදිකර කූඩුවක් ඉහලම අතු අතර
රැක්කේ ඉඩනොදී වන්න්ට අපි ගොදුර

තනි වනු නොදී පියාඹාගෙන එනු දැක්ක
හරි මග කියාදී මින් පෙර නොම දැක්ක
අවුරුදු ගණන් දුර සිට අප ගැන දැක්ක
තාත්තාද රාජාලිය  මම දැක්ක

සිහිවී මොහොතකදි ඔබ ගැන අද දවසේ
කඳුලක් ගියා බොඳවීගෙන මගෙ දෑසේ
පියඹා එන්න යළි ඩිංගක් දකින ලෙසේ
මං සළකුණු නැතිද ඔබ ඉන්නා ආකාසේ

හුස්ම ගන්න බැරවේදෝ යන බියට
නැහැ පස් මිටක් දැම්මේ මම ඔබෙ වලට
මතු යම් දිනෙක මා එන විට ඔබ ළඟට
එනවද තාත්තා  මම එන පෙරමගට

27-12-2020