අනන්තයෙ සිට අතීතය තෙක්
ගලා ගිය දිවි මං සිසාරා
දිලෙන තරු මල් නෙත දකින්නැති
පැතුම් පිණි මල් වැල් ගොතාලා
සිතුන මුත් එය සිතුවමක් යැයි
හද තුලට සැනසුම සදාලා
සිහිනයක්මය පාට පාට්න්
හැඬ වු නෙත සිත් මල් නසාලා.

පිපී දිදුලන අහස් තලයේ
එළි විහිදුවා තාරකාවන්
මවා පැතුමන් නිවා සනහස්
මැවුනි සිත තුල කල්පනාවන්
මැකී හසකැන් රැඳී නෙත් දිය
දරා හදවත් වේදනාවන්
යළිඳු දිවයයි පතා සැනසුම්
එයද ජීවන මංමුලාවන්.

තබා පියවර ඇවිද ගිය මං
පාළු වී ඇතිදෝ සිතෙයි
සඳු ද හිනැහුනු තුරුණු අහසේ
තරු ත් දැන් ගිලිහී තිබෙයි
මිලානව ගිය මලක පෙති මත
රුදුරු කටුවක විස දැනෙයි
සොඳුරු යුගයක වියරු සිහිනෙක
දෙනෙත් දැන් අවදිව තිබෙයි.

නැඟී කඳු මුදුනකට දිවියේ
බැලූ විට බිම පෙනෙන්නේ
සිසාරා ඇති තුරු මුදුන්වල
සොඳුරු මල් නෙක දකින්නේ
එ මල්වල මුදු සුවඳ සමඟින්
සිත අතීතෙට දුවන්නේ
සිහින මල් වල මතක සුවඳින්
නෙතට කඳුළැලි පුරන්නේ.