කඳුළු හා දහදියෙන් තෙත්ව ඇත මුළු ගතම
බුර බුරා නැඟෙන ගිනි දැල් දවයි සියොලඟම
නොනිමි පැතුමන් තුරුලු කරන් හද ගැබ තුලම
කවදාද කොතැනකද නවතිනනෙ මෙම ගමන.

දුර ඈත සිතිජයට පියනඟන තුරුම
මහා වාලුකාවක දිය දකින තුරුම
දිනුම් කණුවක පහස සිත ලබන තුරුම
වැටි වැටී නැඟිටිමින් යයි වැටෙන තුරුම.

තරඟයකි නිමක් නැත අනෙක දුර යතේ
කෙලෙස හෝ දිනිය යුතු දිරිය දා ගතේ
පැතුම සිතුමිණක සේ දුර ඈත යතේ
ලැබිය යුතු නිසාවෙන් පෙරමුණට යතේ.

වැටි වැටී දිව ගියත් ජයක් නැත ලබන්නේ
කටු මතින් තැබු දෙපා ලෙයින් වද විඳින්නේ
තවත් යන්නට සිතයි දෙපා නැත තකන්නේ
ජීවිතය ඇති තුරා මේ ලෙසිනි දුවන්නේ.