උල්පත් පෑදිලා ලක් සාහිත කඳුරේ
ගංඟාවක් වෙලත් හෙළ මහ ගී සයුරේ
අෂ්ටක දශක පුරණා කල දිවි කතරේ
ගිනි රස්නයට තෙතමන සෑහෙද මිතුරේ

කුණ්ඩුමනී හිස පීරී මේ ඊරී
හෝඩි පොතෙන් පෑදුව ගීයත් මිහිරී
නිහඬය එහෙත් හඬවන මීයැසි තන්ත්‍රී
නොව පැරණිය වෙයි රමණිය සපුතන්ත්‍රී

නුවණින් එළිය වන මිනිසා ළා හිරු සේ
දසතින් සුවඳ වෑහෙනවිකසිත මලසේ
ගීයෙන් ලියූ හඬ පෑ සුනිලුන් විලසේ
ගිලනුන් ලෙසින් පරවී වැටිලා එකසේ

එහෙව් රටේ නුඹ ඉපදී කල් ගෙවනා
මෙහෙව් සතුට සුතනඹු සමගින් විඳිනා
නොරිදා උනුන් ගතසිත යහගූණ වඩනා
සමහම් මග කියාදෙන් විමතිය ගෙනෙනා

සතුට ඇත්තේ ධනය මත නොව පරම ධනයම සතුටමයි
ඒත් ධනයට යමක් කළහැකි සතුටු වන්නට බොරු නොවෙයි
කලාවට මැන බලන අයගේ ගණිත වික්රම නම් බොහොයි
ඇත්ත බොරුව ද බොරුව ඇත්ත ද සපුට ගාණක් නම් නැතෙයි..